“Aujourd’hui, le monde est mort" - Dzisiaj świat jest martwy
Dziś kilka słow o ciekawej wystawie Hiroshi Sugimoto w Paryżu. Teatralna i tajemnicza tak ją można krótko określić.
 |
| źródło |
" Aujourd'hui, le monde est mort [Lost Human Genetic Archiwum] " na wystawie w Palais de Tokyo , Hiroshi Sugimoto przedstawia świat balansujący między życiem a śmiercią.
Hiroshi Suigimoto (杉本博司, Sugimoto Hiroshi), urodzony 23 lutego 1948 roku, utalentowany i wielokrotnie nagradzany japoński fotograf aktualnie dzielący swój czas pomiędzy Tokio a Nowy Jork. Znany ze swoich zbiorów fotograficznych "Diorama" (1976), w którym fotografował obrazy zwierząt w muzeach historii naturalnej, "Teatry"(1978), fotografie z wykorzystaniem długich naświetlań w starych amerykańskich kinach podczas wyświetlania filmów na ekranach, "Seascapes" (1980), czarno-białe fotografie spotkań morza z niebem z długimi czasami ekspozycji.
Sugimoto badając upływ czasu często właśnie wykorzystuje długie czasy ekspozycji.
Jego aktualna wystawa, której tytuł, który przekłada się na "Dzisiaj świat jest martwy", przedstawia 33 możliwych historii opisujących koniec świata, czyli stan, w którym ludzie nie istnieją.
Sugimoto przekształcił przestrzeń galerii w otoczenie ruin, murow, rdzewiejacej blachy falistej a dzwięki deszczu spadajacego przez świetlik, błyskawice i grzmoty dopełniają całości.
W rozmowie z Palais de Tokyo , autor mówi, "Fotografia to urządzenia rejestrujące czas, tak wiec używam aparatu by oglądać historię."
W niektórych częściach wystawy wyświetane są na monitorach napisy.
W nawiązaniu do tematu z tytułu wystawy, jeden z napisów brzmi:
"Świat umarł dzisiaj. A może wczoraj, nie wiem... "
Artysta nawiązuje do utworów Alberta Camusa i matczynych aspektów świata parafrazując jedne z pierwszych słow w "Obcym" ("Matka zmarła dziś. Albo wczoraj ...") . Zamiana "matka" w "świat" oznacza ostateczne, uniwersalne zakończenie płodności i złamanie pierwotnej więzi. Nawiązuje także do obrazów Marcela Duchampa jak np w powyższym obrazie do znanego "Étant donnés: 1° la chute d'eau, 2° le gaz d'éclairage " Duchampa.
Sugimoto przynosi piękno i sentymentalizm do ruiny. Wszystko dzieje się w ruinie, jednocześnie zachowując piękno wydaje się być ponad ograniczeniami czasu.
W rozmowie z Palais de Tokyo, Sugimoto wyjaśnia znaczenie japońskiej estetyki w swojej pracy:
"W japońskej estetyce, czy to w malarstwie czy sztuce, najważniejsze jest to, jak pięknie zakończyć , jak w piękny sposób umierać. Sposób na zakończenie życia, musi być estetycznie piękny. "
Wystawa czynna do 7 wrzesnia.
 |
| źródło |
Hiroshi Suigimoto (杉本博司, Sugimoto Hiroshi), urodzony 23 lutego 1948 roku, utalentowany i wielokrotnie nagradzany japoński fotograf aktualnie dzielący swój czas pomiędzy Tokio a Nowy Jork. Znany ze swoich zbiorów fotograficznych "Diorama" (1976), w którym fotografował obrazy zwierząt w muzeach historii naturalnej, "Teatry"(1978), fotografie z wykorzystaniem długich naświetlań w starych amerykańskich kinach podczas wyświetlania filmów na ekranach, "Seascapes" (1980), czarno-białe fotografie spotkań morza z niebem z długimi czasami ekspozycji.
Sugimoto badając upływ czasu często właśnie wykorzystuje długie czasy ekspozycji.
 |
| źródło |
Jego aktualna wystawa, której tytuł, który przekłada się na "Dzisiaj świat jest martwy", przedstawia 33 możliwych historii opisujących koniec świata, czyli stan, w którym ludzie nie istnieją.
Sugimoto przekształcił przestrzeń galerii w otoczenie ruin, murow, rdzewiejacej blachy falistej a dzwięki deszczu spadajacego przez świetlik, błyskawice i grzmoty dopełniają całości.
W rozmowie z Palais de Tokyo , autor mówi, "Fotografia to urządzenia rejestrujące czas, tak wiec używam aparatu by oglądać historię."
 |
| źródło |
W nawiązaniu do tematu z tytułu wystawy, jeden z napisów brzmi:
"Świat umarł dzisiaj. A może wczoraj, nie wiem... "
Artysta nawiązuje do utworów Alberta Camusa i matczynych aspektów świata parafrazując jedne z pierwszych słow w "Obcym" ("Matka zmarła dziś. Albo wczoraj ...") . Zamiana "matka" w "świat" oznacza ostateczne, uniwersalne zakończenie płodności i złamanie pierwotnej więzi. Nawiązuje także do obrazów Marcela Duchampa jak np w powyższym obrazie do znanego "Étant donnés: 1° la chute d'eau, 2° le gaz d'éclairage " Duchampa.
 |
| źródło |
Sugimoto przynosi piękno i sentymentalizm do ruiny. Wszystko dzieje się w ruinie, jednocześnie zachowując piękno wydaje się być ponad ograniczeniami czasu.
W rozmowie z Palais de Tokyo, Sugimoto wyjaśnia znaczenie japońskiej estetyki w swojej pracy:
"W japońskej estetyce, czy to w malarstwie czy sztuce, najważniejsze jest to, jak pięknie zakończyć , jak w piękny sposób umierać. Sposób na zakończenie życia, musi być estetycznie piękny. "
Wystawa czynna do 7 wrzesnia.
źródła :
http://artobserved.com/2014/08/paris-%E2%80%93-hiroshi-sugimoto-%E2%80%9Caujourd%E2%80%99hui-le-monde-est-mort-lost-human-genetic-archive%E2%80%9D-at-palais-de-tokyo-through-september-7th-2014/
http://www.theguardian.com/artanddesign/2014/may/16/hiroshi-sugimoto-aujordhui-palais-de-tokyo-paris-exhibition
http://en.wikipedia.org/wiki/Hiroshi_Sugimoto